mekan

[meka:n]

1) Ýaşalýan ýer, menzil-mekan, ýurt, watan.

∙ Watan diýmek halkyň dörän mekany, içinde guralgy agyr dükany. (N. Pomma, Saýlanan eserler)

∙ Dostlar! Durmuş ne gözel! Güle oýlandy mekan. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

2) Ýaşamak için öý, jaý.

∙ Öňki wagtda çöp-çatma bolardy mekanymyz, Agyr zulum astynda seçilerdi ganymyz. (Nury Annagylyç, Saýlanan eserler)

3) Göçme manyda Bir zadyň köp bitýän, bolýan ýeri.

∙ Al-elwan gülleriň mekany bolan peljagazlar bilen, özümiziň ösdürüp ýetiştiren agaçlarymyz bilen hoşlaşdyk. (B. Pürliýew, Ilkinji gün)

∙ Garagumuň günorta-gündogar bölegine: --maldarçylygyň tüýs mekany -- diýip, hak aýdýarlar. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

∙ Biz galtamanlaryň mekanyna duçar bolupdyrys. (A. P. Çehow, Saýlanan eserler)

◊ mekan tutmak — Belli bir ýerde ýaşamak; Belli bir kärde, ýerde işlemek.

∙ Maldarçylyk tehnikumyny gutarandan soň, belli bir ýerde mekan tutan adam däl. (N. Pomma, Taýlak hyzzyn)